So you think...

…you can dance.
Και να ήθελες να μην μάθεις το τίτλο του διαγωνισμού αυτού, δεν γίνεται. Δεν γίνεται γιατί η παρουσιάστρια τον έλεγε τρεις φορές σε κάθε πρόταση που έλεγε. Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου και μάλιστα με την original προφορά .
Είναι φανερό, ότι έπιασαν τόπο τα λεφτά των φροντιστηρίων… χαλάλι της… μπράβο.
Εννοείτε φυσικά ότι μετά το τέλος κάθε πρότασης, η οποία έμοιαζε με απαγγελία παραμυθιού σε τετράχρονο παιδάκι (ίσως από τον φόβο ή την ανασφάλεια του λάθους), ακολουθούσε το full teeth χαμόγελο των τριών δευτερολέπτων, για να συνειδητοποιήσεις αυτό που βλέπεις. Ίσως τώρα το χαμόγελο να οφείλεται και στην ικανοποίηση της παρουσιάστριας, που έφερε άλλη μια πρόταση εις πέρας χωρίς λάθος… και η καθυστέρηση στην ομιλία της, να της πρόσφερε τον απαραίτητο χρόνο για να χαρεί το θρίαμβο της και να πάρει δύναμη για να συνεχίσει στην επόμενη. Ίσως λέω…

Οφείλω όμως να παραδεχθώ, ότι στο “so you think, you can dance” η γλώσσα πήγαινε ροδάνι… σφαίρα. Θα έβαζα και στοίχημα, ότι ήταν η πρώτη πρόταση που είπε μωρό, όπως άλλα μωράκια λένε “μαμά μαμ”, έτσι.

Πάντως αυτό που δεν βρίσκω σωστό, σε αυτού του είδους τα παιχνίδια-διαγωνισμούς, είναι να ψηφίζει ο κόσμος ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει. Που ξέρω εγώ για παράδειγμα, αν χόρεψε ή αν τραγούδησε καλά, ο ένας ή ο άλλος ;
Είναι άδικο για τα παιδιά. Εγώ μπορώ να συμπαθώ κάποιον που δεν είναι καλός και να θέλω να “διώξω” κάποιον που είναι καλύτερος. Αυτή τη δουλεία πρέπει κανονικά να την κάνουν οι κριτές, που έχουν επιλεγεί και ξέρουν και πέντε πράγματα παραπάνω από εμάς, αλλιώς τι τους έβαλαν εκεί, αφού αποφασίζω εγώ για αυτούς ; για δημόσιες σχέσεις ;
Αν όμως η παραγωγή θέλει τα έσοδα από τα sms και τα τηλέφωνα, μπορούμε να ψηφίζουμε εμείς για να αποχωρίσει ο παρουσιαστής. Εκεί ναι…
Γιατί κύριε με υποχρεώνεις για όσο διαρκέσει το παιχνίδι να βλέπω τον ίδιο παρουσιαστή ;
Γιατί μου στερείς την ευκαιρία να ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος, αφού δεν μπορώ να δω το παιχνίδι λόγω του παρουσιαστή. Που θα βρω εγώ το δίκιο μου ;
Η ίδια μούρη, δύο τρεις μήνες ; είναι δυνατόν ; δώσε μου την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το κινητό μου. Δώσε μου την ευκαιρία να γίνω μέρος αυτής τηλεοπτικής χαράς που προσφέρεις, άσε με να νοιώσω κομμάτι από το πρόγραμμα σου, άσε με να ανεβάσω την AGB σου, άσε με να σου φανώ χρήσιμος.

Τι να πω, ώρες ώρες δεν μπορώ να μπω στη λογική τους.

Ζητώ συγνώμη για το παραπάνω παραλήρημα, αλλά αφορμή ήταν ότι το εν λόγω παιχνίδι, για δυο μέρες τηλεθέασης μου στοίχισε δυο μπαταρίες τηλεκοντρόλ και μια αγκύλωση στον αντίχειρα του αριστερού χεριού, αφού για τρεις ώρες έπρεπε να πατάω το mute, για να μην ακούω την παρουσιάστρια.

Άσχετο… εγώ που παλιά ήμουν μοντέλο, μπορώ να γίνω χρηματιστής ;