Σήμερα είναι ο τελικός του Champions League στην Αθήνα.Ακούγοντας λοιπόν καθημερινά τους δύο αθλητικούς σταθμούς στο ραδιόφωνο, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι γίνεται ένας χαμός στην Αθήνα και γενικά ένα τρελό πανηγύρι. Βέβαια αυτό είναι λογικό, όταν έχουν έρθει στην Αθήνα τόσες χιλιάδες Άγγλοι και αναμένονται σήμερα και οι Ιταλοί.
Ακούω ότι τριγυρίζουν στη πλατεία Συντάγματος, στο Μοναστηράκι, στη Πλάκα… τραγουδάνε συνθήματα, απλώνουν τα πανό τους, πίνουν τον Άδη από μπίρες και γενικά περνάνε καλά οι άνθρωποι και καλά κάνουν, οι ομάδες τους παίζουν και έχουν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι.
Η απορία μου είναι πόσο ενδιαφέρουν όλα αυτά, το απλό Έλληνα φίλαθλο ;
Και δεν εννοώ το ματς αλλά όλα τα παρελκόμενα.
Ο τελικός σαν τελικός και βέβαια με ενδιαφέρει και τον περιμένω και σαν πουτάνα (και ας μην παίζει ο Ολυμπιακός).
Γιατί όμως θα πρέπει να γιορτάζω για έναν τελικό που γίνεται στην πόλη μου και δεν έχω την δυνατότητα να πάω να τον δω από κοντά ;
Γιατί να γιορτάζω για έναν τελικό, που ΑΝ θα μπορούσα να βρω εισιτήριο, θα έπρεπε να το πληρώσω με όλο το μηνιάτικό μου ;
Γιατί να γιορτάζω για έναν τελικό, που θα κλείσει ένα μεγάλο μέρος της πόλης και θα ταλαιπωρήσει χιλιάδες κόσμο που θα θέλει να πάει στη δουλειά του και που μπορεί να μην έχει καμία σχέση με το ποδόσφαιρο ;
Γιατί να γιορτάζω για έναν τελικό, που μου δίνει τον ρόλο του κομπάρσου στο όλο πανηγύρι και που όταν βγουν τα όργανα θα με βγάλουν έξω επειδή δεν χωράω ;
Γιατί να γιορτάζω για έναν τελικό, που έμμεσα μου επιβάλουν ότι θα πρέπει να συμμετάσχω κι εγώ σε αυτή τη χαρά του ποδοσφαίρου, για να κονομήσουν οι χορηγοί της διοργάνωσης και όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι ;
Στο φινάλε, ποια η ουσιαστική διαφορά για το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων φιλάθλων και οπαδών από τον περσινό ή τον προπέρσινο τελικό ;
Στο σπίτι μας θα είμαστε με φίλους… σουβλάκια ή πίτσες θα παραγγείλουμε… μπίρες η coca cola θα πιούμε και όλα θα είναι όπως σε κάθε τελικό.
Η διαφορά είναι, ότι όταν θα μας δείχνουν μετά τους πανηγυρισμούς, θα μας είναι γνωστοί οι δρόμοι.
Δεν ξέρω… γενικά είμαι άρρωστος με το ποδόσφαιρο, αλλά όλη αυτή τη χαρά που προσπαθούν μα μου μεταφέρουν και να μου περάσουν, δυστυχώς δεν μπορώ να τη συμμεριστώ.
Μακάρι να είμαι η εξαίρεση…
3 comments:
Φίλε,
Αντιμετωπίζεις μεγάλο πρόβλημα! Και το λέω σας ειδικός που ξέρω να ξεχωρίζω πικραμένους σαν και σένα.
Η χθεσινή διοργάνωση ήταν όντως μια γιορτή του ποδοσφαίρου. Αλλά δεν έχεις ανάγκη να τ'ακούσεις αυτό απο μένα! Εσύ έχεις όλες τις απαντήσεις!! Εσύ ξέρεις καλύτερα!
Το μόνο που σου διαφεύγει είναι αυτή η μικρή, ασήμαντη και ποταπή πιθανότητα
Μήπως αυτή η "γιορτή" σου διαφεύγει γιατί είσαι κολλημένος με το παρελθόν? Με τους Έλληνες οπισθοδρομικούς και πικραμμένους δηλαδή που πάνε στο γήπεδο με την ελπίδα να κερδίσει η ομάδα τους ετσι ώστε να νιώσουν καλύτερα για τη ζωή τους? (υποκειμενικό βέβαια αυτο, γιατί και να χάσει η ομάδα τους πάλι θα νιώσουν καλύτερα όταν πάνε σπίτι και πλακώσουν στις μπάτσες τις γυναίκες τους).
Και δηλαδή ρε φίλε, εσένα σε πειράζει που καποιοι βγάζουν λεφτά με όλο αυτό το γεγονός? Δηλαδή τι θέλεις να γίνει? Να διοργανώνουμε το Champions League κάτω υπο την αιγίδα της Διεθνούς Κομμουνιστικής? Ή να δίνουμε είσητήρια του Τελικού μαζί με τα κουπόνια Εργατικού Τουρισμού? Μήπως και τα σουβλάκια που έφαγες εχθές ήταν δωρεά του σουβλατζή?
Η χθεσινή συνάντηση ήταν γιορτή (και μάλιστα διπλή, γιατί έγινε στη χώρα μας) γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε αφοσιωμένους και επαγγελματίες αθλητές που μπορούν, ξέρουν και παίζουν καλή μπάλα. Και όχι ξόκανα σαν αυτούς που βλέπεις κάθε Κυριακή.
Σύνελθε! Η ζωή είναι ωραία!
Καλά τα λες αλλά για πες μας, τι γιορτή του ποδοσφαίρου, εσύ πως την έζησες ;
Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να καταλάβω και τι έχασα.
Εγώ πάντως την έζησα όπως και πέρυσι, στο καναπέ μου με pizza fan και Heineken, που είναι και χορηγός.
Αγόρασα Τσέχες πουτάνες και το γιορτάσαμε μαζί με προιόντα άλλων χορηγών...
Post a Comment