Υποκρισία

Ο κύκλος της βίας στα ελληνικά γήπεδα δεν κλείνει ποτέ. Την Πέμπτη φτάσαμε στα άκρα καθώς θρηνήσαμε νεκρό στα επεισόδια που έλαβαν χώρα στη Λεωφόρο Λαυρίου πριν από τον αγώνα βόλεϊ γυναικών Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Ολα αυτά γίνονται στην Ελλάδα του 2007...

Φωτογραφία και εισαγωγικό μύνημα από το www.contra.gr

Μόνο σε μένα δεν έκανε εντύπωση αυτό το θλιβερό συμβάν ; Ειλικρινά, πιστεύεται ότι υπάρχει λογικός άνθρωπος που δεν το περίμενε ; προς τι αυτή έκπληξη ; δεν θα γινόταν χθες, θα γινόταν την επόμενη εβδομάδα ή θα γινόταν τον επόμενο μήνα. Τι σημασία έχει ο χρόνος ;
Η οικογένεια αυτού του παιδιού, είχε την ατυχία να χρεωθεί αυτό που προκαλέσαμε όλοι εμείς με την αδιαφορία μας και κάποιοι άλλοι… οι οποίοι έχουν συμφέρον και επιδιώκουν αυτή την κατάσταση χάους που επικρατεί στην κοινωνία μας. Ο καθένας από την πλευρά του, με το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.
Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι το όχι μόνο το προκαλέσαμε, αλλά ήμασταν και ιδιαίτερα προκλητικοί σε αυτό.
Θα βγουν τώρα όλοι, να δηλώσουν τη λύπη τους και να κάνουν τις γνωστές βαρύγδουπες δηλώσεις και θα αναλάβουν όλοι, με μεγάλη δόση ανούσιας αυτοκριτικής, τις ευθηνές τους. Ευθύνες που συνήθως ξεχνάνε, όταν κλείνουν οι κάμερες και τα μικρόφωνα και όταν αφήσουν κάτω της πένες τους.
Ας ελπίσουμε για άλλη μια φορά, σε λιγότερες ανακοινώσεις και περισσότερα έργα, αν και το παρελθόν δυστυχώς μας δείχνει το ακριβώς αντίθετο.

Θερίζεις ότι σπέρνεις, γι’ αυτό ας σταματήσει τουλάχιστον η υποκρισία.